«Αυτή είναι για μένα η πραγματική ηρεμία» -Όταν ο Σωτήρης Κοντιζάς μίλησε στο TEDxAthens
Γεγονότα-ορόσημα στη ζωή του, στιγμές που σημάδεψαν την πορεία του, αποφάσεις που καθόρισαν την διαδρομή του.
Μέσα σε λίγα λεπτά, στην ομιλία του στο ΤΕDx Athens 2018 -τον Ιούνιο του 2018-, ο Σωτήρης Κοντιζάς κατάφερε να ορίσει το νόημα που δίνει ο ίδιος στη ζωή του.
Tι είναι ευτυχία, τελικά; Τι είναι αυτό που πραγματικά μας προχωρά στη ζωή και τι είναι αυτό που εμποδίζει την εξέλιξή μας;
Διανύουμε τις πρώτες ημέρες μιας χρονιάς όπου όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.
Τα λόγια του Σωτήρη Κοντιζά, ίσως ανοίξουν για εσάς έναν νέο δρόμο σκέψης. Λίγο πριν δούμε στους δέκτες μας τον νέο κύκλο του MasterChef, θυμόμαστε τα λόγια του σεφ -που μιλά πάντα όταν έχει κάτι ουσιαστικό να πει.
«Yγεία, αγάπη, αναγνώριση της δουλειάς σου. Κάποιοι μιλάνε για το τρίπτυχο της ευτυχίας. Είμαι στο αμάξι και δίπλα μου συνοδηγός, η φίλη μου, η Μανίνα. Κατηφορίζουμε την Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια και μπροστά μας, ένα σταματημένο όχημα, ένα άλλο αμάξι.
Ο οδηγός έχει ανάψει τα alarm κι εγώ ακριβώς από πίσω του, περιμένω να ξεκινήσει για να συνεχίσουμε την πορεία μας. Συζητάμε, περνάνε 20, 30, 40 δευτερόλεπτα... Ένα λεπτό. Ξαφνικά, γυρνάει η Μανίνα προς το μέρος μου και μου λέει «Καλά! Τι κάνεις; Δεν θα κορνάρεις; Δεν θα κάνεις κάτι;».
Εγώ δεν λέω κάτι, βλέπω ότι ο οδηγός είναι στη θέση του, είναι καλά, δεν έχει πάθει κάτι, έχει ανάψει τα alarm και γυρνάω προς το μέρος της -συνεχίζοντας να μην λέω κάτι- και σκέφτομαι:
«Κοίτα να δεις κάτι περίεργο. Το σύνηθες, απ’ό,τι φαίνεται, θα ήταν κάποιος να κορνάρει. Κάποιος να κορνάρει για ποιο λόγο; Να γίνει τι; Να πάει πιο γρήγορα; Τον άνθρωπο τον βλέπω. Είναι εκεί, κάνει μια δουλειά, έχει ανάψει τα alarm κι όταν θα είναι έτοιμος, θα συνεχίσει και θα συνεχίσουμε κι εμείς. Δεν βρίσκω τον λόγο να χαλάσω την ημέρα μου από το καλημέρα, κορνάροντας.
Θέλω να πω, λοιπόν, ότι γενικά είμαι ήρεμος, προσπαθώ τουλάχιστον τις περισσότερες φορές».
«Μεγάλο κακό η συνήθεια στη ζωή μας, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της εξέλιξης»
Με την γέννηση της κόρης μου, η λέξη υγεία απέκτησε ένα άλλο νόημα: θέλω να είμαι υγιής για να στέκομαι δίπλα στο παιδί μου, μέχρι αυτό, από μόνο του, να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του και να ανοίξει τα φτερά του (...).
2008. Δουλεύω ήδη λίγο παραπάνω από έναν χρόνο στην τράπεζα, έχω υπογράψει δύο συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οπότε χαρούμενος ο διευθυντής μου στο υποκατάστημα του Μενιδίου, με πλησιάζει ένα μεσημέρι, ακουμπά δίπλα μου έναν πάκο χαρτιά και μου λέει: «Συγχαρητήρια Σωτήρη, καλωσήλθες στην οικογένεια, υπογράφεις σύμβαση και είσαι μαζί μας πλέον».
Παγώνω και μπροστά από τα μάτια μου περνάει όλη η μελλοντική μου ζωή. Οπότε τον ρωτάω: «Πόση άδεια μου απομένει; Παραξενεύεται και μου απαντά μετά από λίγο. Του λέω «Ωραία, θα την πάρω, θα επιστρέψω και θα υπογράψω». Επιστρέφω και υπογράφω την παραίτησή μου, χωρίς καν να ξέρω τι θα κάνω μετά.
«Η ηρεμία δεν είναι κάτι το στατικό... Η ηρεμία είναι κάτι το δυναμικό»
Εχω βρεθεί σε μεγάλες, μακροχρόνιες σχέσεις που είτε ξέρουμε και οι δύο ότι έχει τελειώσει και απλά είμαστε εκεί λόγω συνήθειας, -μεγάλο κακό η συνήθεια στη ζωή μας, νομίζω ότι είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της εξέλιξης- , είτε -για κάποιον ανεξήγητο λόγο, πέρα από την λογική- έχω ανάγκη να τελειώσει αυτή η σχέση αλλά δεν βρίσκω το θάρρος να το ξεστομίσω...Κι είναι αυτή η στιγμή που βρίσκω το θάρρος και το θράσος να το πω, ενώ ξέρω ότι η καθημερινότητά μου από την επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική».
«Οι στιγμές που κρύβουν πίσω τους κόπο, θυσία, ιδρώτα, κούραση και μπροστά τους υπάρχει το κενό, το άγνωστο, η αβεβαιότητα. Για μένα η πρόκληση. Μέσα, λοιπόν σε αυτές τις στιγμές, εγώ ηρεμώ και ισορροπώ. Μέσα από αυτά τα γεγονότα συνειδητοποιώ ότι για μένα η ηρεμία δεν είναι κάτι το στατικό... Η ηρεμία είναι κάτι το δυναμικό...».