Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου: Το κορίτσι που έσβησε τη φλόγα στους Ολυμπιακούς, τιμά τα χωριά SOS
Έχουν περάσει 14 χρόνια από εκείνο το βράδυ που ένα μικρό κορίτσι κράτησε στο βλέμμα του και την ανάσα του ένα κομμάτι από την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων: η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου έσβησε τη φλόγα στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και με την πορεία της δίνει «φλόγα» ελπίδας στους νέους ανθρώπους που ονειρεύονται και στοχεύουν ψηλά.
Ηταν μόλις 7 ετών όταν τα Παιδικά Χωριά SOS έγιναν σπίτι και οικογένεια για εκείνη. Πλέον, στα 24 της χρόνια, η Φωτεινή ακολουθεί το όνειρό της και κατακτά τη γνώση, διαπρέποντας. Μετά τις σπουδές στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, κατάφερε να κερδίσει υποτροφία για να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Watson της Νέας Υόρκης.
Η Φωτεινή πριν από λίγες ημέρες έδωσε το παρών στο φιλανθρωπικό event «Reaching for the Stars» που διοργανώθηκε από την ελληνική ομογένεια στο Τορόντο του Καναδά και τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν, θα διατεθούν στα Παιδικά Χωριά SOS στην Ελλάδα.
H Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου μίλησε στη BOVARY για την παρουσία της στην εκδήλωση:
«Εδώ και 5 χρόνια γίνεται ένα φιλανθρωπικό event από την ελληνική ομοογένεια στο Τορόντο του Καναδά όπου τα λεφτά που μαζεύονται δίνονται στα Παιδικά Χωριά SOS στην Ελλάδα. Φέτος, οι διοργανωτές του 5ου Reaching for the Stars με προσκάλεσαν να δώσω έναν μικρό λόγο για να στηρίξω αυτόν τον θεσμό ως ένα από τα παιδιά που μεγάλωσαν στα Παιδικά Χωριά SOS και ως ένα παράδειγμα ότι και άλλα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα στα χωριά μπορούν να τα καταφέρουν στη ζωή τους εξίσου περίφημα. Πραγματικά θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικός αυτός ο θεσμός και αξιέπαινος, μιας και άνθρωποι από μια άλλη ήπειρο σκέφτονται και στηρίζουν τα παιδιά της Ελλάδας και τις ανάγκες των Παιδικών Χωριών SOS».
Η Φωτεινή μοιράστηκε τις σκέψεις της και φωτογραφίες από την εκδήλωση στα social media. Τα λόγια της συγκινούν:
To 2004, ήμουν 10 ετών. Θυμάμαι τον εαυτό μου να σαγηνεύεται από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Oι ελίτ αθλητές, οι αξιοσημείωτες επιτυχίες τους και η αφοσίωσή τους στην Ολυμπιακή Αριστεία με ενέπνευσαν. Επειτα, συνειδητοποίησα ότι η Αριστεία αυτού του επιπέδου έχει πολλές μορφές. Είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς -για να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι σε ό,τι κι αν κάνουμε στη ζωή μας. Προσπάθησα να εφαρμόσω αυτή την ιδέα στην εξέλιξή μου σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Ολα χρειάζονται αφοσίωση, πειθαρχία και σκληρή δουλειά. Αλλά χρειάζονται ακόμα ανθρώπους να πιστεύουν σε σένα. Αυτός ήταν και ο ρόλος των Παιδικών Χωριών SOS στη ζωή μου -οι άνθρωποι με τους οποίους μεγάλωσα. Ήταν στο πλευρό μου όλα αυτά τα χρόνια και με στήριξαν σε συναισθηματικό αλλά και οικονομικό επίπεδο. Έτσι, αυτός είναι και ο λόγος που βρίσκομαι σε αυτή την όμορφη εκδήλωση, αυτό το βράδυ του Νοέμβρη: γιατί πιστεύω ότι μέσα μας έχουμε μια μαγική δύναμη και με την στήριξή σας είμαι σίγουρη ότι όλο και περισσότερα παιδιά που μεγαλώνουν στα Παιδικά Χωριά SOS θα καταφέρουν να αγγίξουν τα αστέρια.
