Γιώργος Σαββίδης: O Ελληνας σκηνοθέτης που πάει στις Κάννες με την πρώτη του ταινία
Το «7 Rounds» είναι ταινία μικρού μήκους που βασίζεται σε ένα αληθινό περιστατικό ρατσιστικής βίας στην Αμερική.
Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Γιώργου Σαββίδη θα προβληθεί στο Φεστιβάλ των Καννών.
Eίναι αποτέλεσμα της πτυχιακής του εργασίας, ξεχώρισε και ταξιδεύει μέχρι την Κρουαζέτ για να μιλήσει για τον ρατσισμό που δέχονται οι μετανάστες στην Αμερική.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Κάνσας το 2016 λίγο μετά την απαγόρευση του Τραμπ. Δύο Ινδοί μηχανικοί με άδεια παραμονής πηγαίνουν να πιουν ένα ποτό σ' ένα μπαρ για να γιορτάσουν την πρόσφατη άδεια παραμονής του ενός. Ακολουθεί μια παρεξήγηση και ένας θαμώνας, Αμερικανός υπήκοος, τους πυροβολεί εν ψυχρώ καθώς θεωρεί ότι είναι Άραβες μουσουλμάνοι.
Ο ένας Ινδός χάνει τη ζωή του, ο άλλος τραυματίζεται, το ίδιο και ένας τρίτος άνδρας που βρισκόταν στο χώρο.
Στόχος του νεαρού Ελληνα σκηνοθέτη είναι να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για το πού μπορεί να οδηγήσει το τυφλό μίσος που καλλιεργείται και να απεικονίσει την σκληρή πραγματικότητα την οποία αντιμετωπίζουν πολλοί μετανάστες στην Αμερική.
Εντοπίσαμε τον Ελληνα σκηνοθέτη που ζει στο Λος Αντζελες και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για την πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα και την αναπάντεχη διάκριση της ταινίας «7 Rounds».
Πώς νιώθεις που θα πας στις Κάννες με την πρώτη σου ταινία;
Είμαι πολύ χαρούμενος και νιώθω δικαίωση. Η ομάδα μου και εγώ δουλέψαμε πολύ σκληρά για αυτό. Χαίρομαι που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία και συγκεκριμένα με αυτήν την ιστορία.
Πιστεύω πολύ στην ιστορία την οποία διηγούμαι και πιστεύω πως οι ιστορίες σαν και αυτήν έχουν τη δυνατότητα πραγματικά, ίσως όχι να αλλάξουν, αλλά τουλάχιστον να ταρακουνήσουν τον κόσμο.
Ζεις στην Αμερική τα τελευταία χρόνια και η ταινία σου μιλά για τον ρατσισμό που δέχονται οι μετανάστες εκεί. Εσύ βίωσες καθόλου ρατσισμό;
Ναι ζω στο Λος Άντζελες, μια πόλη από τις πιο ελεύθερες στην Αμερική. Εδώ, οι άνθρωποι απολαμβάνουν προνόμια που ο περισσότερος κόσμος -ακόμα και άλλες πολιτείες τις Αμερικής- δεν διαθέτει. Παρόλα αυτά ακόμα και το Λος Άντζελες εχει αλλάξει αρκετά επί Τραμπ. Ειδικά με τον πόλεμο κατά των μεταναστών ο κόσμος εχει γίνει αφιλόξενος και καχύποπτος προς τους ξένους. Aλλα δεν πιστεύω πως φταίνε οι άνθρωποι και δεν πιστεύω οτι ο ρατσισμός ειναι η ασθένεια. Ο ρατσισμός ειναι μόνο ενα σύμπτωμα. Οι άνθρωποι φοβούνται την διαφορετικότητα και αυτό προκαλείται κυρίως λόγω της ψυχικής τους κατάστασης. Στο κέντρο του Λος Άντζελες, και στο Skid Row, μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές του κέντρου του Λος Άντζελες όπου έχουν συγκεντρωθεί τα άτομα που δεν έχουν κάποια κατοικία, βλέπεις πάνω από 20.000 αστέγους σε ένα κράτος που θα έπρεπε να μεριμνά κυρίως για αυτές τις ομάδες του πληθυσμού. Η Αμερική οδηγείται στην ψυχική ανισορροπία και δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα οπλα τα αγοράζεις στο Walmart.
Ναι, έχω νιώσει ρατσισμό πολλές φορές κύριως επειδή είμαι μελαμψός, έχω μουσι και συναναστρέφομαι με Ινδούς και μουσουλμάνους. Οπότε όταν με βλέπουν πάντα με αντιμετωπίζουν ως απειλή, με αποτέλεσμα να πρέπει εγώ να είμαι φιλικός ώστε να αλλάξω την εικόνα που έχουν ήδη σχηματίσει για έμενα. Άλλα όταν ακούν οτι ειμαι Έλληνας οι πιο πολλοί εκφράζουν την επιθυμία τους να επισκεφθούν την Ελλάδα. Ο ρατσισμός λοιπόν δεν εκφράζεται προς τους Έλληνες, απλώς υπάρχει ξενοφοβία λόγω της ραγδαίας αύξησης της τρομοκρατίας και του καθεστώτος του Τράμπ απέναντι στις κοινωνικές ομάδες που προανέφερα.
Οι άνθρωποι του Χόλιγουντ και του κινηματογράφου δεν θέλουν τον Τραμ με τίποτα. Είσαι και εσύ ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες;
Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο ποιους ακούμε και ποιους πιστεύουμε. Γιατί ναι, μπορώ να πω οτι ο Τραμπ δεν μου αρέσει καθόλου ως φυσιογνωμία. Άλλα δεν μπορώ και να συμφωνήσω με την ψευτοφιλελευθερη αριστερα του political correctness. Η οποία τα τελευταία χρόνια εχει αρχίσει να συμπεριφέρεται άκρως αντιδημοκρατικά αφαιρώντας το δικαίωμα του λόγου και αποκλείοντας από τις συζητήσεις τους άτομα τα οποία δεν συμφωνούν με την δίκια τους -αντίστοιχα ακραία- ιδεολογία. Και επειδή πολλοί από αυτούς ειναι κομμάτι του Hollywood και τον φιλελευθέρων μίντια δεν θα ήθελα να ταυτιστώ μαζί τους διότι ειναι εξίσου επικίνδυνοι και ψευτικοι.
Το οτι έχει εκλεγεί πρόεδρος ο Τραμπ ειναι ένα σημάδι το οποίο η αμερικάνικη κοινωνία πρέπει να μελετήσει πολύ καλά και εκ βαθέων για να καταλάβει πως και για ποιους λόγους έφτασε σε αυτό το σημείο.
Πιστεύεις ότι οι Αμερικανοί έχουν διαφορετική συμπεριφορά στους μετανάστες μετά την εκλογή του Τραμπ;
Προς το χειρότερο βέβαια. Οι Αμερικάνοι και ιδιαίτερα οι Καλιφορνέζοι ειναι καλλιεργημένοι και ιδιαίτερα φιλότεχνοι και έχοντας ταξιδέψει σχεδόν σε όλη την Αμερική πριν την εκλογή του Τραμπ ποτέ δεν θυμάμαι να έχω νιώσει τόσο αφιλόξενα! Ο Τραμπ το μόνο που θέλει ειναι ψήφοι και χρήματα. Και ο μόνος τρόπος να τον ψηφίσουν οι Αμερικάνοι ήταν να τους φανατίσει και να τους τρομάξει με με την κλασσική στρατηγική του George W. Bush λέγοντας τους πόσο εκτεθειμένοι είναι σε τρομοκρατικά χτυπήματα και πως μόνο αυτός μπορεί να τους προστατέυσει.
Δυστυχώς ο Τραμπ προχώρησε σε ξενοφοβικές ενέργειες (απαγόρευση εισόδου στη χώρα σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, απειλές πως θα υψώσει τείχος που θα χωρίζει το Μεξικό από τις Ηνωμένες Πολιτείες) οι οποίες πιστεύω κάνουν τους Αμερικανούς ακόμα πιο φοβικούς στην διαφορετικότητα. Είναι κατ’ εμέ γελοίο πως εχει πείσει μια ολόκληρη χώρα πως υπάρχει ένας εχθρός που τρώει την Αμερική εκ των έσω. Και εκεί που αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο είναι ότι οργανώσεις σαν την Χρυσή Αυγή βρίσκουν πάτημα στα λόγια του Τραμπ και συχνά εκδηλώνονται με εγκλήματα φυλετικού μίσους. Επίσης αν προσθέσουμε το γεγονός της ελεύθερης οπλοκατοχής τότε μια απλή παρεξήγηση μπορεί να εξελιχθεί σε δολοφονία αθώων ανθρώπων.
H πρώτη σου σκηνοθετική απόπειρα επελέγη να πάει στις Κάννες. Ουσιαστικά η ταινία αυτή είναι η πτυχιακή σου για το Μάστερ. Τι πιστεύεις ότι έχει αυτή η ταινία για να έχει μια τέτοια απρόσμενη εξέλιξη;
Εννοείται δεν το περιμέναμε, αλλά ποτέ δεν είδα το συγκεκριμένο πρότζεκτ ως απλά μια πτυχιακή. Πίστεψα σε αυτήν την ιστορία και το έκανα με όλο μου το είναι. Όλοι δουλέψαμε με απίστευτο πάθος και επαγγελματισμό με σκοπό να προσδώσουμε την απαιτουμένη προσοχή στην ιστορία που είχαμε στα χέρια μας.
Πιστεύω πως οι λόγοι που ξεχώρισε αυτό το πρότζεκτ ειναι πως ειναι μια αληθινή ιστορία, η οποία συνδυάζει πολλά από τα θέματα που δημιουργούν μια συζήτηση. Μεταναστευτικό, οπλοκατοχή και το κυριότερο που δεν αναφέρεται συχνά, η ψυχική υγεία τον Αμερικάνων πολιτών. Επίσης πιστεύω ότι κυρίως είδαν μια παράγωγη η οποία αποτελείται από κάθε λογής εθνικότητας και έγινε αντιληπτό πως πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια με ένα αληθινό μήνυμα.
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Seven Rounds (@7roundsfilm) στις 11 Μάρ, 2018 στις 2:40 μμ PDT
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα με Ινδούς πρωταγωνιστές που είναι συμφοιτητές σου. Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε για να μιλήσεις για τον ρατσισμό που δέχονται οι μετανάστες στην Αμερική; Οι πρωταγωνιστές της ταινίας έχουν βιώσει και εκείνοι ρατσισμό;
Ναι, το σενάριο το έγραψε ενας καλός μου φίλος, ο Καρθικ Μενον και μαζί με τον πρωταγωνιστή μου Ακσουν δουλέψαμε όλοι πολύ για να φέρουμε στην ζωή τους χαρακτήρες και τις σκηνές που επιλέξαμε να δείξουμε.
Στο πρώτο μερος τις ταινίας έχουμε διαλέξει στοιχεία από τις ζωές μας και κάποια γεγονότα που έχουμε εμείς προσωπικά βιώσει. Όπως το ότι αν έχεις μούσι και μελαμψό δέρμα ο κόσμος σε αντιμετωπίζει αλλιώς. Θελαμε ο θεατής να γνωρίσει τους χαρακτήρες και να δεθει μαζι τους, να δει πως είναι σιγά σιγά να νιώθεις παρείσακτος στην ίδια σου την πόλη. Η τελευταία σκηνή είναι ένα αληθινό περιστατικό το οποίο απέδωσα στο σενάριο όσο πιο πιστά μπορούσα.
Μίλησε μάς λίγο για το περιστατικό που αποτελεί τη βάση της ταινίας σου. Τι είναι αυτό που θέλεις να περάσεις στον κόσμο;
Το περιστατικό συνέβη στο Κάνσας τον Ιανουάριο του 2016 ακριβώς αφότου πέρασε ο νόμος περί της απαγόρευσης εισόδου στη χώρα.
Δυο φίλοι και συνεργάτες ινδικής καταγωγής πίνανε το ποτό τους σε ένα μπαρ στο Λος Άντζελες. Εκεί λοιπόν βρέθηκε ένας θαμώνας του μπαρ ο όποιος άρχισε να προκαλεί τους δυο νεαρούς. Παραλίγο να πιαστούν στα χέρια με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι θαμώνες του μαγαζιού να παρέμβουν και ενας από αυτούς να πετάξει έξω τον θαμώνα, ο οποίος προκάλεσε την φασαρία. Μέτα από λίγη ώρα ο δράστης γύρισε και άρχισε να πυροβολεί τους νεαρούς σκοτώνοντας τον εναν ακαριαία και τραυματίζοντας τον δεύτερο. Πριν τον αποτελειώσει ο άνθρωπος που τον είχε πετάξει έξω παρεμβαίνει προσπαθώντας να αφοπλίσει τον δράστη. Αλλά δεν τα καταφέρνει με αποτέλεσμα να τον πυροβολήσει και αυτόν δυο φορές στην κοιλιά. Μετα ο δραστης προσπάθησε να τερματίσει και τη ζωή του δεύτερου μετανάστη. Όμως ξεμένει απο σφαίρες και έτσι σώζεται η ζωή του.
Το περιστατικό άφησε νεκρό τον Srinivas Kuchibhotla, τραυματισμένο τον Alok Madasani, και βαριά τραυματισμένο τον Ian Grillot.
Eδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι προσπάθησα πολύ να κρατήσω σκηνοθετικά το περιστατικό όσο πιο κοντά στα γεγονότα μπορούσα. Και ούτε να δραματοποιήσω την κατάσταση ή να εξιδανικεύσω τα άτομα.
Στην συνέχεια της αληθινής ιστορίας ο δράστης βρίσκεται σε ένα Applebees όπου δηλώνει πως μόλις έχει σκοτώσει δύο τρομοκράτες και θα έπρεπε να του κεράσουν το φαγητό του. Όπως καταλαβαίνετε ο άνθρωπος δεν είχε σώας τας φρένας και παρ’ όλα αυτά είχε πρόσβαση σε πυροβόλα όπλα.
Θέλω να δείξω πόσο επικίνδυνη ειναι η ρητορική της Αμερικάνικης κυβέρνησης και να δείξω τα αληθινά και αθώα θύματα της κουλτούρας της τρομοκρατίας. Με το μεγαλύτερο θύμα δυστυχώς να είναι η ψυχική υγεία των ανθρώπων που εκτίθενται σε αυτή την κατάσταση.
Όταν εκθέτεις τόσον κόσμο συνεχώς στον φόβο του τρομοκράτη, του διαφορετικού, δεν μπορείς να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα.
Ένας πολίτης του Κάνσας για παράδειγμα, που δεν έχει δει ποτέ του μουσουλμάνο, είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και άρα επιρρεπής στην ρητορική του Τραμπ της δαιμονοποίησης των ξένων και των μουσουλμάνων, βλέπει δύο Ινδούς, είναι ψυχολογικά ασταθής και έχει πρόσβαση σε όπλα. Είναι μια συνταγή για φόνο.
Αυτός που έριξε τους πυροβολισμούς στο Λας Βέγκας ήταν εθισμένος στα αντικαταθλιπτικά. Παρόμοιο παρελθόν έχουν και όσοι πυροβολούν στα σχολεία. Αποκλείεται να έχουν λογική.
Κατά τα άλλα, οι Αμερικανοί έχουν αντίστοιχες αρχές με έμας, εάν τους ρωτήσεις.
Δημοκρατία, ελευθερία... Ο φόβος προκαλεί αυτές τις ακραίες συμπεριφορές. Εμείς οι Έλληνες, ευτυχώς, έχουμε μια αυθόρμητη δυσπιστία προς την εξουσία και μια τάση ανεξαρτησίας, άρα ελπίζω πως δεν μας επηρεάζει εξίσου ο φόβος που καλλιεργείται.
