Τι συνέβη όταν άρχισα να δουλεύω 35 ώρες αντί για πάνω από 40
Από το 2000, το όριο στα ωράρια εργασίας στη Γαλλία βρίσκεται στις 35 ώρες την εβδομάδα. Μια γυναίκα αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό το μοντέλο και να μειώσει τις ώρες που εργαζόταν σε επτά την ημέρα.
Η εβδομάδα εργασίας των 35 ωρών στη Γαλλία υιοθετήθηκε από την σοσιαλιστική κυβέρνηση για να προσφέρει στους εργαζομένους περισσότερο χρόνο για να έχουν κι άλλες ασχολίες. Για να μπορoυν με αυτόν τον τρόπο να κατακτήσουν την ισορροπία μεταξύ δουλειάς και ελεύθερου χρόνου και να μειωθούν τα ποσοστά ανεργίας στη χώρα.
Εάν οι εργαζόμενοι χρειαστεί να ξεπεράσουν αυτό το ωράριο, τότε θα πληρωθούν υπερωρίες. Πρόκειται ίσως για το χαμηλότερο όριο στην Ευρώπη, εάν αναλογιστεί κανείς ότι στη χώρα μας το όριο βρίσκεται στις 40 ώρες (για το πενταήμερο σύστημα απασχόλησης) και στις 48 (για το εξάωρο).
Ακόμα, ανάμεσα σε κάθε βάρδια, θα πρέπει να μεσολαβούν 11 ώρες ξεκούρασης, ενώ μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο σε μια κερδοφόρα εταιρεία ή επιχείριση που απέλυσε εργαζομένους της.
Ολο αυτό φάνηκε για μια γυναίκα από την Βρετανία μια πολύ καλή ιδέα για να μειώσει τις ώρες που εργαζόταν σε επτά την ημέρα.
«Πριν από ενάμισι χρόνο ήμουν στο μετρό και συνειδητοποίησα ότι βρέθηκα τέσσερις στάσεις πέρα από τη δική μου. Τότε καταλάβα ότι ήμουν υπερβολικά κουρασμένη» σημειώνει.
Η γυναίκα αυτή περνούσε γύρω στις 9-10 ώρες στο γραφείο καθημερινά, τρώγοντας βιαστικά το φαγητό της το μεσημέρι κάνοντας παράλληλα κάποια τηλέφωνα και πληκτρολογώντας ασταμάτητα στον υπολογιστή της.
Το βράδυ επέστρεφε ένα ράκος στο σπίτι και δεν είχε κουράγιο ούτε να κάνει ένα μπάνιο για να ξεκουραστεί.
«Ετσι αποφάσισα μια μέρα που επέστρεφα στο σπίτι να εμπνευστώ από τους Γάλλους και να μειώσω τις ώρες που ήμουν στο γραφείο μου σε επτά. Εκανα ένα πείραμα γιατί το όφειλα στον εαυτό μου. Είχα φτάσει σε ένα σημείο να είμαι δυστυχισμένη» περιγράφει.
«Κατά τη διάρκεια της πειραματικής περιόδου είχα περισσότερη ενέργεια. Εβλεπα τον εαυτό μου να ξυπνάει με χαρούμενη διάθεση. Νομίζω πως άλλαξε και η γεύση μου και ο καφές που έπινα φαινόταν πιο ωραίος. Τα καλά νέα ήταν ότι η μείωση του ωραρίου μου δεν έβλαψε την ποιότητα της δουλειάς μου» σημειώνει.
Η δοκιμαστική περιόδος διήρκησε 18 μηνές και η αποδοτικότητά της στο γραφείο αυξήθηκε σημαντικά. Η υγεία της βελτιώθηκε και είχε χρόνο να κάνει πράγματα για τον εαυτό της.
«Αποφάσισα για αυτούς τους 18 μήνες να μην ελέγχω τα e-mail μου έξω από το γραφείο, ελπίζοντας ότι θα μπορέσω τελικά να επιτύχω μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής. Τις πρώτες μέρες άφηνα το κινητό μου επίτηδες στο γραφείο για να μην μπορώ να το ελέγχω όταν πήγαινα σπίτι μου. Ηταν δυσκολο στην αρχή. Την επόμενη μέρα έβρισκα ένα σωρό e-mails να με περιμένουν που δεν είχαν διαβαστεί και με έπιανε πανικός. Ομως με το πέρασμα του χρόνου και με περισσότερες βαθιές αναπνοές τα κατάφερα και πλέον εκτιμώ τον χρόνο περισσότερο από τα χρήματα. Είμαι απολύτα βέβαιη ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα αρχίσουν να επιλέγουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο από ότι έναν πιο υψηλό μισθό. Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας ευτυχισμένος εργαζόμενος θα πρέπει να είναι η απόλυτη προτεραιότητα για μια επιτυχημένη επιχείρηση. Αν το προσωπικό είναι ευτυχισμένο, τότε η εταιρεία είναι ευτυχισμένη» καταλήγει.
Διαβάστε επίσης: Έχασα τη δουλειά μου δύο φορές: Πώς έκανα come back