«Το σύνδρομο του Παρισιού»- Eνα απίθανο αλλά πέρα για πέρα πραγματικό σύνδρομο

H πόλη του φωτός, η πόλη του έρωτα, η πόλη στην οποία όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε να περπατήσουμε και να παρασυρθούμε από έναν έρωτα.

Εχει σχεδόν περάσει στο DNA μας ότι το Παρίσι είναι η ιδανική πόλη. Από το «An American In Paris» στο «Before Sunset» και το «Sex And The City», η γαλλική πρωτεύουσα έχει υπάρξει το καλύτερο σκηνικό για τις ρομαντικές αμερικανικές κομεντί.

Για ορισμένους τουρίστες ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από τις προσδοκίες που δημιούργησε το Χόλιγουντ. Το «σύνδρομο του Παρισιού» είναι η ονομασία που δόθηκε σε μια ψυχολογική ασθένεια η οποία επηρεάζει σχεδόν αποκλειστικά τους Ιάπωνες, οι οποίοι ταξιδεύουν στη γαλλική πρωτεύουσα.

Οι ακραίες περιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνουν ψευδαισθήσεις, σπασμούς και κρίσεις πανικού, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν τους ασθενείς ακόμη και σε νοσηλεία.

Κάθε χρόνο, η ιαπωνική πρεσβεία στέλνει τουλάχιστον 10-20 τουρίστες στα σπίτια τους για να ανακάμψουν από το ακραίο πολιτισμικό σοκ. Επίσης υπάρχει 24ωρη γραμμή βοήθειας, ειδικά για τους τουρίστες που έρχονται αντιμέτωποι με την ασθένεια.

Πώς όμως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;

Παρίσι: προσδοκίες VS πραγματικότητα

Δεν είναι τυχαίο ότι το Παρίσι είναι γνωστό ως μία από τις πιο ρομαντικές πόλεις του κόσμου.
Γραφικά δρομάκια, ποτάμια, πράσινα πάρκα, τεράστιοι μεσαιωνικοί καθεδρικοί ναοί και υπαίθρια καφέ. Macarons που ξεπροβάλλουν από τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων σε κάθε χρώμα και γεύση, φωνάζοντας με σέξι γαλλική προφορά «φάτε με!!!».
Φινετσάτες Γαλλίδες και κομψότατοι Παριζιάνοι βολτάρουν με ποδήλατα κατευθυνόμενοι στον Πύργο του Άιφελ.
Ναι, κάπως έτσι είναι τα πλάνα στις χολιγουντιανές παραγωγές. Αλλά από τη στιγμή που το τρένο θα στρίψει και θα φανεί το Παρίσι, θα δούμε τη σκληρή πραγματικότητα.

Η έλλειψη στέγης παραμένει ένα σημαντικό κοινωνικό ζήτημα. Την τελευταία δεκαετία μάλιστα οι άστεγοι έχουν αυξηθεί κατά 50%, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία. Οι μεσήλικες άνδρες κοιμούνται σε κρύα παγκάκια και πατώματα σε σταθμούς όπου η μυρωδιά ούρων είναι αποπνικτική.
Στις γωνίες των δρόμων, οικογένειες με βρώμικα ρούχα κρατούν πινακίδες από χαρτόνι με λέξεις όπως Πεινάω και Βοηθήστε με. Κάποιοι από αυτούς είναι άνεργοι, άλλοι τοξικομανείς. Άλλοι μπορεί να είναι πρόσφυγες ή μετανάστες.

Κάποιοι σερβιτόροι και υπάλληλοι ξενοδοχείων θα «ξινίσουν» αν τους ζητήσεις να μιλήσουν αγγλικά. Η αποφυγή οπτικής επαφής με τους ξένους είναι συνήθης πρακτική των Παριζιάνων.

Σχεδόν κάθε ταινία του Χόλιγουντ που έχει γυριστεί στο Παρίσι διαθέτει μπαλκόνι με θέα στον Πύργο του Άιφελ. Στην πραγματικότητα, θα πληρώσετε εκατοντάδες ευρώ για ένα ντεμοντέ μικροσκοπικό δωμάτιο, το οποίο - εάν είστε τυχεροί - θα έχει θέα μια ντουζίνα ολόιδιες βεράντες.

Στον Πύργο του Άιφελ ομάδες μικροαπατεώνων πωλούν φτηνά βραχιόλια και προσπαθούν να σας κάνουν να τους δώσετε χρήματα με διάφορους τρόπους.
Το Παρίσι είναι μία από τις πρωτεύουσες όπου γίνεται πολύ συχνά pickpocketing. Εάν το τηλέφωνό σας, το πορτοφόλι ή το διαβατήριό σας βρίσκονται στην πίσω τσέπη ενώ περπατάτε αμέριμνοι στην τουριστική Μονμάρτρη, αποχαιρετήστε το.

Φυσικά, όλα αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά δεν τα συναντούμε μόνο στο Παρίσι. Αλλά όπως η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, ακόμη και το Σίδνεϊ, έχει και το Παρίσι τα μειονεκτήματα των μεγάλων μητροπολιτικών περιοχών.

Υπάρχει όμως το «σύνδρομο του Παρισιού» και είναι πραγματικά τόσο τρελό όσο ακούγεται;

Η επικοινωνιολόγος Deborah Swallow, επιβεβαίωσε ότι «το Σύνδρομο του Παρισιού» είναι πραγματικό, εντοπίζοντας την απαρχή του στις συζύγους Ιαπώνων διπλωματών τη δεκαετία του 1970.
«Οι σύζυγοι συνήθως δεν ήταν πολύ μορφωμένες εκείνη την εποχή και έρχονταν στο Παρίσι γνωρίζοντας μόνο ό, τι είχαν δει στις ταινίες. Βλέποντας την πραγματικότητα, βίωναν ένα τεράστιο πολιτισμικό σοκ».

Αλλά γιατί ειδικά το Παρίσι; Και γιατί επηρεάστηκαν ως επί το πλείστον οι Ιάπωνες;

Πολιτισμικά, η Ιαπωνία και η Γαλλία βρίσκονται στα δύο άκρα. «Οι άνθρωποι με ιαπωνική κουλτούρα είναι εξαιρετικά ευγενικοί. Υπάρχει πολύ λιγότερη αμεσότητα και περισσότερη αναγνώριση ορίων όταν πρόκειται για κοινωνικές αλληλεπιδράσεις στην Ιαπωνία.

Τώρα φανταστείτε αυτή την κομψή κυρία και σύζυγο διπλωμάτη να μπαίνει σε ταξί με έναν Γάλλο οδηγό που ωρύεται.

Αυτά, σε συνδυασμό με τις προσδοκίες που δημιουργεί η «Πόλη του Έρωτα», είναι οι λόγοι που οδηγούνται σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις μερικοί τουρίστες.

Κατά την τελευταία δεκαετία, από τότε που άρχισαν να ταξιδεύουν πιο πολύ οι Κινέζοι τουρίστες, ανέφεραν ότι αντιμετώπιζαν τα ίδια συμπτώματα με τους Ιάπωνες όταν επισκέπτονταν το Παρίσι.

Δεν είναι τυχαίο. Οι Γάλλοι θεωρούν ότι Ιάπωνες και Κινέζοι τουρίστες μεταφέρουν μεγάλα ποσά στις αποσκευές τους για να τα ξοδέψουν σε είδη πολυτελείας. Πάρα πολύ συχνά οι άνθρωποι αυτοί γίνονται στόχος κακοποιών στοιχείων.

Η Deborah πιστεύει ότι η λύση στο μεγάλο αυτό πρόβλημα το οποίο εξελίχθηκε σε σύνδρομο, απαιτεί προσαρμογή στη νέα κουλτούρα. Πρέπει οι επισκέπτες να έχουν ενσυναίσθηση, περιέργεια και ανοιχτό μυαλό.

Το Παρίσι είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές πόλεις της Ευρώπης. Απλά μην περιμένετε μια εμπειρία τύπου Amélie.