Το τρικ για να μην ξαναξεχάσεις την ομπρέλα σου, σύμφωνα με την επιστήμη
Αυτή η νοητική άσκηση θα σας «εκπαιδεύσει» έτσι ώστε να μην ξαναφύγετε από το σπίτι χωρίς ομπρέλα.
Μπορεί να το γράφετε σε ποστ ιτ, να το επαναλαμβάνετε όλη την ώρα από μέσα σας, να το βάζετε σημείωση στο κινητό σας, να το έχετε κολλήσει σε πόστερ στον τοίχο, να το έχετε γιγαντοαφίσα. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει σημασία. Πάλι θα φύγετε από το σπίτι χωρίς ομπρέλα και πάλι θα σας πιάσει η βροχή στο λεωφορείο (στην καλύτερη) ή στο δρόμο, όταν είστε με τα πόδια (στη χειρότερη).
«Και το έλεγα! Να πάρω ομπρέλα», σκέφτεστε κάθε φορά που νιώθετε τις πρώτες ψιχάλες στο πρόσωπό σας και ξεφυσάτε αγανακτισμένη για την αφηρημάδα σας.
Μην ανησυχείτε. Μετά από αυτόδεν πρόκειται να ξαναφύγετε από το σπίτι χωρίς ομπρέλα (πάντα μιλάμε φυσικά για τις ημέρες που γνωρίζετε ότι οι πιθανότητες να βρέξει είναι αυξημένες). Η επιστήμη έχει ένα σχέδιο για εσάς.
Προσπαθήστε να φανταστείτε ότι η άκρη της ομπρέλας είναι τοποθετημένη στην κλειδαριά της πόρτας του σπιτιού σας και σας εμποδίζει να την κλειδώσετε.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το να συνδέετε δύο αντικείμενα μεταξύ τους (στην προκειμένη περίπτωση, την ομπρέλα και την κλειδωμένη πόρτα) και να σκέφτεστε την πιθανή συνέπεια της σύνδεσής τους (ότι θα είναι αδύνατον να ανοίξετε την πόρτα), σας βοηθά να βελτιώσετε τη μνήμη σας και συγκεκριμένα το κομμάτι που αφορά τέτοιες μικρές καθημερινές ενέργειες.
Αυτό το εύρημα αποτελεί μέρος μιας ολόκληρης μελέτης που έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Μνήμη και Συνείδηση, πάνω σε μια άσκηση βελτίωσης μνήμης, που ονομάζεται «ενοποίηση» και η οποία χρησιμοποιήθηκε από ένα άτομο με αμνησία που, με αυτό τον τρόπο, κατάφερε να δημιουργεί νέες αναμνήσεις παρά την κατάστασή του (κάπως εντυπωσιακό αυτό, ε;).
Σύμφωνα με την Δρ. Jennifer Ryan, επικεφαλής ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ερευνών Baycrest του Καναδά, η καλύτερη κατανόηση της «ενοποίησης» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει ηλικιωμένους και ασθενείς με άνοια ώστε να αποκαταστήσουν ένα μεγάλο μέρος της μνήμης τους. Η Δρ. Ryan μάλιστα επιμένει ότι η σύνδεση δύο αντικειμένων βοηθά σε ένα μεγάλο ποσοστό.