Ανοσμία: «Πώς είναι να χάνεις την όσφρησή σου για πάντα»
Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή και φυσικά ούτε οι αισθήσεις μας.
Η ικανότητα να βλέπεις, να ακούς, να γεύεσαι, να αγγίζεις και βέβαια να μυρίζεις. Έχετε ακούσει ποτέ για την ανοσμία; Είναι η πλήρης απώλεια της όσφρησης. Για πολλούς είναι μια προσωρινή ενόχληση που σταδιακά επανέρχεται. Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, η απώλεια της όσφρησης μπορεί να είναι παρατεταμένη και να είναι σημάδι μιας πιο σοβαρής κατάστασης.
Συνήθεις αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν ανοσμία είναι μια αλλεργία, ένα κρύωμα, ένας τραυματισμός των νεύρων της μύτης έπειτα από μια επέμβαση, η κακή ποιότητα του αέρα ή η έκθεση σε τοξικές χημικές ουσίες, ,διατροφικές ελλείψεις, ορισμένες ιατρικές παθήσεις, το γήρας κ.α. Έχετε φανταστεί ποτέ πώς θα ήταν η ζωή σας αν δεν είχατε την ικανότητα της όσφρησης; Αν δεν μπορούσατε να ξαναμυρίσετε ποτέ κάποια αγαπημένο σας άρωμα; Ακολουθεί μια αληθινή ιστορία. Η ιστορία του Τοm.
O Τom Ηerrmann από την Αριζόνα είναι μεταξύ των εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που δεν έχει την αίσθηση της όσφρησης.
«Επέστρεψα στο σπίτι μου, έπεσα για ύπνο για μια ώρα μέχρι να έρθει η σύζυγός μου. Με ξύπνησε, είδε αίμα και με πήγε στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί διέγνωσαν διάσειση».
Ο Τοm συνειδητοποίησε ότι είχε χάσει την αίσθηση της όσφρησής του όταν έκανε ένα ταξίδι με ένα group. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί τις οσμές που μπορούσαν να αντιληφθούν τα μέλη της υπόλοιπης ομάδας.
«Επειτα πήγα σε ένα κατάστημα και αγόρασα aftershave. Δοκίμασα πέντε ή έξι μάρκες και δεν μπορούσα να αντιληφθώ καμία μυρωδιά» δηλώνει ο Τομ και συνεχίζει «H ανοσμία σε απομονώνει. Ο κόσμος ξαφνικά αποκτά δύο διαστάσεις. Μπορώ να δω την όμορφη σύζυγό μου αλλά δεν μπορώ να περιγράψω πια πως μυρίζει. Τις γιορτές τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο αμήχανα και δύσκολα. Τίποτα ιδιαίτερο, από όλες αυτές τις όμορφες μυρωδιές που υπάρχουν παντού δεν μπορώ να απολαύσω πια. Τα δείπνα, τα κεριά, τα αρώματα. Τίποτα δεν είναι ίδιο για μένα.
Η ανοσμία μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστες έως και επικίνδυνες καταστάσεις. Θυμάμαι ότι μπορούσα να απολαμβάνω ένα συγκεκριμένο φαγητό αλλά τώρα το φαγητό είναι ένα αναγκαίο κακό. Οι συναντήσεις με φίλους δεν με κάνουν να νιώθω άνετα. Οτιδήποτε τρώω μου φαίνεται άνοστο. Αποφεύγω οποιαδήποτε συσκευή λειτουργεί με γκάζι. Μια φορά έβραζα νερό για μακαρόνια και υπήρχε διαρροή υγραερίου. Ευτυχώς η σύζυγός μου ήρθε γρήγορα γιατί εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα. Θα μπορούσε να είχε ανατιναχθεί το σπίτι. Η προσωπική υγιεινή είναι επίσης ένα σημαντικό ζήτημα. Προσπαθώ να χρησιμοποιώ προϊόντα που δεν έχουν έντονο άρωμα γιατί φοβάμαι μήπως βάλω μεγάλη ποσότητα και μυρίζω μετά πολύ έντονα. Έχω πια φοβία για το πώς μπορεί να μυρίζω ή να μυρίζει πχ. Το αυτοκίνητό μου. Προσπαθούν να με κάνουν να μην στενοχωριέμαι με το να μου λένε ότι δεν έχει τόση σημασία που μου συμβαίνει αυτό. Φτάνει που στέκομαι στα πόδια μου. Όμως δεν είναι έτσι ακριβώς...».