Η δύσκολη ζωή ενός fashion assistant -«Ξυπνάει τον σκύλο του σχεδιαστή, κάνει sexting με τον σύντροφο στιλίστριας»

Οταν σκέφτεσαι αυτούς τους ανθρώπους, ο νους σου πάει κατευθείαν στην ταινία «Ο Διάβολος φορούσε Prada». Κάνεις εικόνα την Αν Χάθαγουεϊ να τρέχει πάνω κάτω για χάρη της διευθύντριας ενός κορυφαίου περιοδικού μόδας (Μέριλ Στριπ), χωρίς κανείς να της λέει ευχαριστώ.

Στην πραγματικότητα, όμως, τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά.

Οι βοηθοί των ανθρώπων της μόδας περνάνε δύσκολα και το ευχαριστιούνται. Είναι οι αόρατοι άνθρωποι, που η δουλειά τους είναι τόσο μα τόσο απαραίτητη.

Σκοπός τους είναι μια μέρα να «γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη», δηλαδή, να γίνουν σαν τα αφεντικά τους, λέγοντας πως δεν θα κάνουν τα ίδια στους βοηθούς τους. Αυτό, τουλάχιστον, ελπίζουν.

Το υπέροχα απίστευτο με αυτούς τους ανθρώπους είναι πως παρά τα ψυχολογικά βασανιστήρια και την σωματική κόπωση, είναι πως τρέφουν απεριόριστο σεβασμό για το αφεντικό τους. Γιατί; Γιατί ξέρουν πως και εκείνων η δουλειά είναι πολύ δύσκολη, μιας και τρέχουν, επίσης, από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Για να καταλάβετε τι παίζει, το γαλλικό Vice μίλησε με βοηθούς μόδας και αυτοί μοιράζονται τις εμπειρίες τους. Τα ονόματα τους δεν είναι τα πραγματικά με τους λόγους να είναι προφανείς.

Αλις, βοηθός ενός διάσημου στιλίστα

Η 26χρονη θυμάται πως ξεκίνησε να δουλεύει στα 20 της, χωρίς να πληρώνεται για την εργασία, που έκανε. Παρόλο, που γνώριζε το δύσκολο της υπόθεσης, ήταν αποφασισμένη να τα καταφέρει και το πέτυχε δουλεύοντας για χάρη ενός παγκοσμίου φήμης στιλίστα.

«Δουλειά μου είναι να τον βοηθώ να επιλέγει τα τρεντ της σεζόν, να δημιουργώ θέματα για τα editorials περιοδικών.

Οπως εξηγεί η Εβδομάδα Μόδας είναι μία κούρσα, μιας και ακολουθεί τον στιλίστα παντού. «Θα πρέπει να είσαι στο μυαλό τους», λέει.

«Το κόλπο είναι να γίνεις φίλος με τον προσωπικό τους οδηγό -μπορεί κυριολεκτικά να σου σώσει τη ζωή. Εάν ο οδηγός σε συμπαθεί θα σε βοηθήσει να είσαι στο σόου στην ώρα σου, σου φέρνει οτιδήποτε έχεις ξεχάσει, ακόμα και φαγητό, όταν λιμοκτονείς», αναφέρει.

«Οταν είσαι σε φωτογράφιση είσαι υπεύθυνος για το 70% της δουλειάς. Προμηθεύεσαι τα ρούχα, μιλάς με τους υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων, που μετά από λίγο γίνονται κολλητοί σου, ντύνεις μοντέλα και διασημότητες, καθαρίζει το στούντιο. Ολα κάτω από μια συνεχή πίεση», προσθέτει.

Η Αλις θυμάται ένα περιστατικό, με το αφεντικό της να αλλάζει μία μέρα πριν την φωτογράφιση το θέμα αυτής. Εκείνη έπρεπε να αλλάξει τα πάντα. «Επρεπε να καλέσω όλους τους φίλους μου που κάνουν δημόσιες σχέσεις να δημιουργήσουμε μια ιδέα από το μηδέν.

«Φυσικά, δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα και έκλαιγα, όταν δεν μπορούσαν να μου φέρουν ένα συγκεκριμένο φόρεμα ενός μεγάλου οίκου. Αν αποτύχεις, απολύεσαι», τονίζει.

«Η σχέση μου με το αφεντικό μου μπορεί να παρομοιαστεί με τον σύνδρομο της Στοκχόλμης. Απλά δεν μπορώ να πω ''όχι'', ακόμα και αν ζητήσει το πιο παράλογο που έχω ακούσει. Το προηγούμενο αφεντικό μου μου ζητούσε να απαντήσω στα σεξουαλικά περιεχομένου μηνύματα του φίλου της», συμπληρώνει.

Ωστόσο, η Αλις αναγνωρίζει πως τα αφεντικά της ήταν πάντα δίπλα της όταν ήταν άρρωστη, αγοράζοντάς της παυσίπονα όταν είχε πυρετό.

«Τα δέχομαι όλα, επειδή στόχος μου είναι να γίνω στιλίστας αστέρων, ακριβώς σαν αυτούς», υπογραμμίζει.

Σεμπάστιεν, βοηθός σχεδιαστή

Ο Σεμπάστιεν ήξερε πως ήθελε να μπει στον κόσμο της μόδας από τότε που ήταν 10 χρονών. Στα 20 του ξεκίνησε να εργάζεται με γνωστούς στιλίστες για βρετανικά και γαλλικά περιοδικά. Ο μισθός του, αν αναρωτιέστε, ήταν μόλις 100 ευρώ το μήνα. Αυτό ήταν, άλλωστε, που τον παρακίνησε να θέλει να δουλέψει σε έναν οίκο μόδας. Ηθελε να ζει καλύτερα.

«Ξεκίνησα ως δεύτερος βοηθός σχεδιαστή -ήμουν ο βοηθός του βοηθού, δηλαδή. Ο χρόνος μου περνούσε πληρώνοντας λογαριασμούς, αγοράζοντας αναψυκτικά, παίρνοντας τα ρούχα από το καθαριστήριο, ξυπνώντας τον σκύλο του σχεδιαστή, αλλάζοντας λουλούδια και κάνοντας ιταλικό καφέ (έπινε μόνο ιταλικό καφέ). Βασικά έκανα τα πάντα, εκτός από σχέδιο», υποστηρίζει ο 23χρονος.

Οπως λέει, με τον σχεδιαστή δεν είχε καμία επαφή, ενώ τα ρούχα τα έβλεπα πριν από τα σόου, όπου μέσα στις ευθύνες του ήταν να μαζεύει ενέσεις από το πάτωμα.

«Κατά τη διάρκεια των σόου έχει άγχος και είσαι κουρασμένος, αλλά τίποτα από αυτά δεν πρέπει γίνουν αντιληπτά από τον σχεδιαστή. Πρέπει να είσαι ήρεμος και πρέπει να κάνεις τα πάντα, ώστε να φανεί η ιδιοφυΐα σου», λέει ο Σεμπάστιεν.

Αν και η δουλειά του δεν έχει ωράριο, όπως λέει χαρακτηριστικά, κρυφά απολαμβάνει όλη την διαδικασία και ποτέ δεν παραπονιέται.

«Υπάρχει κάτι πολύ συναρπαστικό σε αυτή τη δουλειά στους οίκους υψηλής ραπτικής, κοντά σε τόσο σημαντικά πρόσωπα της μόδας. Ειδικά κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας, μπορεί να είναι κουραστικά αλλά είναι και δημιουργικά. Πραγματικά μου αρέσει να δουλεύω στον χώρο της μόδας», ισχυρίζεται.

Πηγή: Vice France