Το φόρεμα του μετρό -Το απίστευτο παρασκήνιο της μυθικής φωτό της Μέριλιν

Πριν από 62 χρόνια, η Μέριλιν Μονρό στάθηκε πάνω από τη σχάρα του μετρό της Νέας Υόρκης και άφησε τον αέρα να ανεμίσει το άσπρο φόρεμά της και να φανούν τα πόδια και το εσώρουχό της.

Η κίνηση, φαινομενικά τόσο απλή, έγινε από τις πιο εμβληματικές στην ιστορία του κινηματογράφου.
Το φόρεμα έμεινε στην ιστορία γνωστό ως «subway dress», το φόρεμα του μετρό, φτιαγμένο να ταιριάζει ακριβώς στην εικόνα της.
Η ταινία ήταν το «Επτά Χρόνια Φαγούρα» του Μπίλι Γουάιλντερ και η Μονρό υποδυόταν την όμορφη γειτόνισσα ενός παντρεμένου άντρα, με την οποία διατηρεί εξωσυζυγική σχέση. Ήταν το καλοκαίρι που έλειπε η γυναίκα του σε διακοπές. Συμπρωταγωνιστής της ήταν ο Τομ Γιούελ, που υποδύθηκε τον άτακτο Ρίτσαρντ Σέρμαν στη μεγάλη οθόνη.

Δείτε την μυθική σκηνή, όπως προβλήθηκε στην ταινία.

Ωστόσο, η σκηνή έχει τη δική της, μεγάλη ιστορία και ήταν πιο αποκαλυπτική και πιο περιπετειώδης απ'ό,τι δείχνει η ταινία.

Το 1954, μετά από πολλές δυσκολίες με την αυστηρότατη λογοκρισία του αμερικανικού κινηματογράφου, ο σκηνοθέτης Μπίλι Γουάιλντερ άρχισε τα γυρίσματα και ζήτησε απ’ τη Μέριλιν να ντυθεί στα άσπρα, για εκείνη τη σκηνή. Είτε επίτηδες είτε κατά λάθος, διέρρευσε η είδηση ότι θα γίνουν γυρίσματα στο δρόμο της 15ης Σεπτεμβρίου....

Φωτογράφος της Fox ήταν ο Sam Shaw και είχε εμπειρία. Λίγα χρόνια νωρίτερα είχε κάνει μια παρόμοια σκηνή για το περιοδικό « Friday » του οποίου ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής. Ενας ανεμιστήρας σήκωνε τη φούστα μιας νεαρής κοπέλας, βγαίνοντας από ένα τούνελ στο Coney Island και είχε επιτρέψει να …απογειωθούν οι πωλήσεις. Ο Sam Shaw έδωσε την ιδέα στον διευθυντή διαφημιστικού της Fox, Harry Brand, και εκείνος συμφώνησε. Ο Μπίλι Γουάιλντερ δέχτηκε αμέσως και αποφάσισε για να διαφημίσει την ταινία του να κάνει τα γυρίσματα με το σηκωμένο φόρεμα σε φυσικό ντεκόρ, μέσα στη Νέα Υόρκη.

Ηταν μια ιδιοφυής ιδέα. Αμέσως διέρρευσε στον τύπο η ημέρα και η ώρα στην οποία η Μέριλιν θα έβγαινε από τον κινηματογράφο με τον παρτενέρ της Τομ Γιούελ και θα έκανε ζωντανό γύρισμα.

Αμέσως εκατοντάδες φωτογράφοι συνέρρευσαν στο σημείο. Το γεγονός ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων των διαφημιστών της Fox: στις 15 Σεπτεμβρίου 1954 και παρά την προχωρημένη ώρα, χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στη γωνία των οδών 52 και Lexington Avenue.

Η κυκλοφορία του μετρό διακόπηκε. Ενας βοηθός σκηνοθέτη κατέβηκε κάτω από τη σχάρα του μετρό και έθεσε σε λειτουργία έναν ανεμιστήρα. Ανθρωποι στριμώχνονταν στο δρόμο για να μπορέσουν να δουν αυτό που δεν πίστευαν: την Μέριλιν Μονρό να στέκεται με ένα θεσπέσιο λευκό φόρεμα και ο αέρας να το σηκώνει αποκαλύπτοντας τα θεϊκά πόδια της και το λευκό εσώρουχό της.

Αυτό το λευκό φόρεμα σχεδιάστηκε από τον William Travilla που έκανε όλα τα φορέματα της Μέριλιν επί χρόνια. Πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2011 έναντι 4,6 εκατομμυρίων δολαρίων.Ειδικά μελετήθηκε το εσώρουχο, ώστε να μην είναι προκλητικό: η Μέριλιν ζήτησε δύο μεγάλες κιλότες από λευκό βαμβάκι και τις φόρεσε τη μία πάνω στην άλλη κάτω από την λευκή, πλισέ τουαλέτα του William Travilla.

Με τον Μπιλ Γουάιλντερ, ανάμεσα σε δύο σκηνές πάνω από τη σχάρα του μετρό:

Αυτό είναι το φόρεμα που χαρακτηρίζει ως σήμερα την εικόνα της Μέριλιν. Αναδείκνυε το σεξ απήλ της και τις χυμώδεις καμπύλες της. Ηταν σέξι γιατί άφηνε ακάλυπτη την πλάτη αλλά αρκετά μακρύ ώστε να σηκωθεί στο αέρα πιο περίτεχνα και να ξυπνάει τον πόθο. Αλλά και το χρώμα δεν ήταν τυχαίο, το λευκό είναι συνώνυνο της αθωότητας και της καθαρότητας, πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με την ακραία σεξουαλικότητα της ηθοποιού.

Εκατοντάδες περίεργοι είχαν συγκεντρωθεί και ούρλιαζαν όταν το φόρεμα της Μέριλιν σηκωνόταν στον αέρα. Υπήρχε τόση ένταση και πάθος που ο εκπρόσωπος τύπου της Fox, Roy Craft, έχει δηλώσει για εκείνη την στιγμή: «Και οι Ρώσοι να είχαν καταλάβει το Μανχάταν κανένας δεν θα το είχε αντιληφθεί»!

Η σκηνή επαναλήφθηκε 15 φορές, ως τα ξημερώματα. Ο Ιταλός Joe DiMaggio, σύζυγος της Μέριλιν εδώ και 8 μόνο μήνες, τριγύριζε στα παρασκήνια σαν θηρίο. Ο πρώην διάσημος παίκτης του base-ball ανακάλυπτε ότι ο μισός πληθυσμός της Νέας Υόρκης βρίσκεται στο σημείο και κοίταζε, άφωνος, το σώμα και τα εσώρουχα της γυναίκας του! «Θεέ μου, τι τσίρκο είναι αυτό;» είπε ο DiMaggio και έξαλλος επέστρεψε στο ξενοδοχείο τους St. Regis.

Δεκάδες μαρτυρίες αναφέρουν ότι όταν γύρισε η Μέριλιν στο ξενοδοχείο ακούστηκαν θόρυβοι και φωνές στο δωμάτιο. Κάποιοι είπαν ότι ο DiMaggio την χτύπησε. «Ηταν Ιταλός και πολύ ζηλιάρης, πολύ κτητικός», είπαν μάρτυρες. Ο φωτογράφος George S. Zimbell έχει δηλώσει ότι στο ξενοδοχείο έγινε μια πολύ βίαιη σκηνή.

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι ότι τρεις εβδομάδες αργότερα, όταν η Μέριλιν γύρισε στο Λος Αντζελες, ζήτησε διαζύγιο και το πήρε.

Ανάμεσα στους εκατοντάδες φωτογράφους που βρέθηκαν εκεί εκείνο το βράδυ και αποτύπωσαν την φρενίτιδα του πλήθους αλλά και τις μοναδικές σκηνές που πρόσφερε με χαρά η Μέριλιν, ο φωτογράφος Sam Shaw ήταν αυτός που τράβηξε τις καλύτερες. Σε μια από αυτές, η σταρ φαίνεται σαν να γονατίζει μπροστά στον φακό του. Του μουρμούρισε «Γειά σου Sam Spade» και του έκλεισε το μάτι. Αυτή τη φωτογραφία, ο Sam Shaw την αποκάλεσε «εκείνη που έκανε τον γύρο του κόσμου» και η Fox την κυκλοφόρησε παντού από την επόμενη ημέρα.

Η σκηνή γυρίστηκε τελικά σε στούντιο

Αλλά αν αυτές οι μοναδικές σκηνές αποτέλεσαν μια τεράστια διαφήμιση για την Fox, κάνοντας την ταινία την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του 1953, από κινηματογραφική άποψη ήταν σκέτη αποτυχία. Ο Μπίλι Γουάιλντερ δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει καμία για την ταινία του «Επτά χρόνια φαγούρα: οι κραυγές του πλήθους και τα φλας των φωτογράφων έκαναν τα κλισέ άχρηστα. Αποφασίζουν λοιπόν να ξαναγυρίσουν τη σκηνή, τέλος Οκτωβρίου, σε στούντιο, στο Χόλιγουντ.

Αυτή τη φορά, ο Sam Shaw ήταν ο μόνος φωτογράφος στο στούντιο. Και ήταν εκείνος που τράβηξε ΤΗΝ φωτογραφία η οποία χρησίμευσε και για την αφίσα της ταινίας. Ο θρύλος λέει ότι στην Μέριλιν δεν άρεσαν αυτές οι φωτογραφίες μέσα στο στούντιο. Πίστευε ότι της έκαναν πολύ κοντά πόδια και ότι της αποτύπωναν περίεργες γκριμάτσες στο πρόσωπο.

Μετά τα γυρίσματα της ταινίας, η Μέριλιν, χωρισμένη πλέον από τον DiMaggio και σε πόλεμο με την Fox, εγκατέλειψε το Χόλιγουντ τον Ιανουάριο του 1955 και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, όπου δημιούργησε την δική της εταιρεία παραγωγής. Λέγεται ότι περνώντας μπροστά από την Times Square, το φθινόπωρο του 1955, λίγο πριν την πρεμιέρα της ταινίας «Επτά χρόνια φαγούρα», κάποιοι εργάτες κρεμούσαν μια γιγαντιαία φωτογραφία της στην πρόσοψη του Loew’s State Theatre. Το κάτω μέρος της φωτογραφίας είχε ήδη κρεμαστεί στη θέση του, αλλά το πάνω μέρος του σώματος βρισκόταν ακόμη στο πεζοδρόμιο. Και η Μέριλιν είχε πει τότε: «Δες, αυτή είναι η εικόνα που έχουν οι εταιρείες για μένα. Τη φούστα πάνω από το κεφάλι…»

Εκατοντάδες σταρ και σταρλετίτσες επιχείρησαν να μιμηθούν την σκηνή με το φόρεμα του μετρό της Μέριλιν ως σήμερα.