Φανή Σαραντοπούλου: «Καλύτερα που η φούσκα έσκασε στα δικά μας χέρια και όχι στων παιδιών μας»

Ξεκίνησε να κάνει κολιέ με τις κόρες της και σήμερα, έξι χρόνια μετά, η Φανή Καραβασίλη -Σαραντοπούλου έχει πλέον στήσει τη δική της επιχείρηση κοσμημάτων, την «Bead it» (by F), με πελάτες από την Ελλάδα ως την Αμερική.

Παντρεμένη με τον Γιάννη Σαραντόπουλο και μητέρα τριών παιδιών, ανήκει στις γυναίκες εκείνες που όταν η κρίση χτύπησε την πόρτα της, αν και απροετοίμαστη, κατάφερε τελικά να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα.

Από μικρή ήμουν πολύ δημιουργική και είχα σαν μότο μου το «δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δεν θέλω». Ο πατέρας μου μου έλεγε πως ό,τι θέλω θα το πετύχω. Πίστευα στον εαυτό μου, πίστευα ότι θα τα καταφέρω.

Σπούδασα αρχιτεκτονική και interior design, αλλά δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα ασχοληθώ με το εμπόριο. Αυτό μου βγήκε στον δρόμο και κυρίως χάρη στους φίλους μου που επέμεναν ότι έχω μια πειθώ και πως ό,τι λέω, περνάει...

Τα κοσμήματα που φτιάχνω είναι το καινούργιο μου παιδί. Είναι κάτι που ξεκίνησε, πριν από έξι-επτά χρόνια, σαν ενασχόληση με τις κόρες μου. Πρώτα φτιάξαμε κολιέ με ψεύτικες πέτρες από ένα παιχνίδι τους. Το συνεχίσαμε για καιρό κι εγώ από τη μεριά μου το εμπλούτισα με στοιχεία και πέτρες που είχα φέρει από ταξίδια μου στο εξωτερικό. Οποτε φορούσα εγώ τα κοσμήματα που έφτιαχνα, άρεσαν πολύ στις φίλες μου και μου ζητούσαν να τους φτιάξω. Αυτή ήταν η αρχή.

Μετά, όσο αυτό άρχιζε να μεγαλώνει, μπήκε στο μυαλό μου και η επιχειρηματική ιδέα. Εψαχνα υλικά, άνοιγαν καινούργιοι κόσμοι, έκανα γνωριμίες και τα κοσμήματα που έφτιαχνα άρχισαν να έχουν ζήτηση. Ηταν μια εποχή που τα παιδιά μου μεγάλωναν κι εγώ αναζητούσα τρόπους απασχόλησης που θα μου άφηναν και κέρδος.

Πολύ σύντομα, μέσα στο πρώτο εξάμηνο, πέρασα από τη φάση των κολιέ για τις φίλες μου στην σοβαρή επαγγελματική. Βασικό στοιχείο στην επιτυχία είναι να ακούς το κόσμημα, να είσαι δημιουργικός. Αν έχεις και το ταλέντο, ακόμα καλύτερα. Ως προς το επιχειρηματικό κομμάτι, πρέπει να είσαι συντηρητικός και να πιάνεις τον παλμό. Τώρα με την κρίση, δεν μπορείς να μην της λάβεις υπόψιν σου. Και κάτι ακόμα: Να συμβουλεύεσαι εκείνους που ξέρουν.

Κάνω τον σχεδιασμό των κοσμημάτων, φτιάχνω συνήθως το πρώτο και μετά αναλαμβάνει η ομάδα συνεργατών μου την παραγωγή. Στη συνέχεια είμαι εγώ που ασχολείται με το εμπορικό κομμάτι, γιατί ξέρω να μιλήσω και να προωθήσω τα κοσμήματά μου. Είμαι επικοινωνιακός άνθρωπος και αυτό με βοήθησε πολύ στα επιχειρηματικά μου βήματα. Είναι μια δουλειά που όσο την προχωράς, τόσο αυξάνονται οι απαιτήσεις της. Εχω κάνει ανοίγματα στο εξωτερικό και βλέπω ότι τα κοσμήματά μου αρέσουν. Εχω πελάτες από την Αμερική. Αλλωστε, οι Ελληνες είχαν πάντα ταλέντο στο κόσμημα.

Στη ζωή μου είναι χαμαιλέων. Προσαρμόζομαι σε πολλές και διαφορετικές συνθήκες. Πάντα αισθανόμουν ότι μπορώ να σταθώ κι από εδώ και από εκεί. Ομολογώ ότι από τη λάμψη και τη φούσκα της προηγούμενης κατάστασης περάσαμε στο μετά, στο τώρα, σε κάτι που πιστεύω πως, τελικά, ήταν αναγκαίο. Αυτή η προσαρμογή ήταν αναγκαία. Κι αν εμάς μας έπεσε λίγο βαρύ όλο αυτό κι αν η προσγείωση ήταν λίγο απότομη και δεν την περιμέναμε, ήταν πολύ καλύτερο για τα παιδιά μας. Έχει επιδράσει θετικά. Θα ήταν λάθος μας να τους είχαμε επιβάλει μια φούσκα. Γιατί κι αυτή η φούσκα θα έσκαγε κάποια στιγμή, κι ίσως στα δικά τους χέρια. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορώ να πω ότι αισθάνομαι ευχάριστα, γιατί πλέον ζούμε μέσα σε μια πραγματικότητα και όχι σε μια virtual reality. Εχει βέβαια κόστος όλο αυτό, ένα κόστος ξεχωριστό για τον καθένα μας, και καλό και κακό.

Η οικογένεια ήταν το πρωτεύον στοιχείο στη ζωή μου. Ηθελα να κάνω μεγάλη οικογένεια, να έχουν αδέλφια τα παιδιά μου και να μην αντιμετωπίσουν τη δική μου μοναξιά. Θεωρώ ότι τα παιδιά είναι ό,τι σημαντικότερο στη ζωή μιας γυναίκας, όσο ψηλά κι αν φθάσει, όποια επαγγελματική εξέλιξη κι αν έχει. Και οικογένεια είναι τα παιδιά. Στα παιδιά μου περνάω κάποιες αξίες με λιγότερες φούσκες από αυτές που εισέπραξα εγώ στην αντίστοιχη ηλικία. Θέλω να πατάνε πιο πολύ στα πόδια τους, να είναι ανεξάρτητα, να έχουν συντρόφους που τους κάνουν να αισθάνονται καλά και να τους επιλέγουν με μοναδικό κριτήριο τα αισθήματα. Να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά, για να ξέρουν τι τους γίνεται. Να σπουδάσουν και να δουλέψουν. Πιστεύω ότι τους έδωσα την πραγματική μου εικόνα. Δεν το έβαλα κάτω. Δεν τα παράτησα. Ημουν και παραμένω φιλόδοξη».

Φωτογραφίες: BOVARY.gr - Πάνος Μάλλιαρης