Lana Del Rey, μύθοι και πραγματικότητα
Η Lana Del Rey, η αμερικανίδα τραγουδοποιός με το αμφιλεγόμενο καλλιτεχνικό profile, η ιέρεια της hip μουσικής, η βασίλισσα των social media, η καλλιτέχνης που αρέσκεται να προκαλεί, ενίοτε και να σοκάρει με τα, κινηματογραφικών προδιαγραφών, video clips, έρχεται στην Αθήνα στις 19 Ιουλίου.
Θα εμφανιστεί στο Terravibe, στο πλαίσιο του καθιερωμένου Rockwave Festival, και , ως συνήθως θα αναστατώσει τα πλήθη και θα τροφοδοτήσει τα media με νέο υλικό. Κάτι θα σκεφτεί, κάτι θα πεί, κάτι θα κάνει, δεν την φοβόμαστε. Ποιά είναι όμως η Lana Del Rey, ιδού κάποια tips που αλιεύσαμε, απο τα μύρια δημοσιεύματα που αφορούν την προσωπικότητα και την δουλειά της...
Κατ’αρχήν η Lana Del Rey είναι η Elizabeth Woolridge Grant. Αυτό είναι το πραγματικό της όνομα, με αυτό έκανε τα πρώτα της βήματα στο χώρο, το 2005, όταν και κυκλοφόρησε απο την United Stets Copyright Office, το CD με τίτλο Rock me stable. Προφανώς δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση, όπως και ένα ακόμη CD που ηχογραφήθηκε την ίδια περίοδο, 2005-2006, ( κυκλοφόρησε πολύ αργότερα ) με τίτλο Sirens και με το όνομα May Jailer. Υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο στην μουσική βιομηχανία το 2007 με την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία 5 Points Record, του David Nichtern, έναντι του αμελητέου, για την σημερινή της αξία στην αγορά, ποσού των 10.000 δολλαρίων. Εκείνη την εποχή ήταν φοιτήτρια στο Fordham University, όπου και παρακολουθούσε μαθήματα φιλοσοφίας, τομέας που την ενδιέφερε γιατί όπως έχει δηλώσει ‘’γεφύρωνε το χάσμα μεταξύ θεού και επιστήμης. Η τεχνολογία θα μπορούσε να μας φέρει πιό κοντά στο να ανακαλύψουμε απο που ήρθαμε και γιατί.’
Ήθελε να γράψει το soundtrack της ταινίας Spectre του James Bond αλλά δεν της προτάθηκε οπότε έμεινε με το όνειρο. Η Lana Del Rey έχει γράψει μουσικά θέματα για films, μάλιστα έχει προταθεί για Oscar και Golden Globe για τα τραγούδια Young and Beautiful απο την ταινία Great Gatsby και Big Eyes από το ομώνυμο Film του Tim Burton. Έχει δηλώσει μάλιστα οτι δύο τραγούδια απο το άλμπουμ Honeymoon, to ‘’24’’ και το ‘’Swan song’’ θα μπορούσαν να ήταν το soundtrack του Spectre. Όλα αυτά βέβαια είναι πλέον ιστορία. Ο Sam Smith έγραψε το ‘Writing’s on the wall’’ και ανέβηκε στο νούμερο 1 των UK’s single charts.
Έχει (αυτοκαταστροφική ?)εμμονή με τον θάνατο. Αυθεντική ή fake κανείς δεν μπορεί να πεί με σιγουριά. Γεγονός παραμένει οτι σε συνέντευξή της, το 2014, στην εφημερίδα Guardian, τόνισε ‘εύχομαι να ήμουν ήδη νεκρή. Δεν θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω οτι κάνω. Δεν μπορώ να εκφράσω τι είναι ακριβώς αυτό που αισθάνομαι’’. Οι δηλώσεις βέβαια έγιναν στο πλαίσιο αναφοράς της τραγουδίστριας στην μεγάλη της επιτυχία Born to die και στους καλλιτέχνες που την ενέπνευσαν και πέθαναν νέοι, την Amy Winehouse και τον Kert Cobain, αλλά μιά ανησυχία και ένα σόκ το προκαλούν. Διαλέγει περίεργα μέρη για συναυλίες. Στο ίδιο μακάβριο motivo με τις δηλώσεις της κινήθηκε και η live performance της εκκεντρικής τραγουδίστριας το 2014 στο νεκροταφείο Hollywood For Ever, στο οποίο αναπαύονται εν ειρήνη ορισμένα απο τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικάνικης κινηματογραφικής βιομηχανίας . Εμφανίστηκε στην σκηνή με floral φόρεμα, ένα τσιγάρο στο χέρι και τραγούδησε μεταξύ άλλων το Dark Paradise και το Born to die, τραγούδια που έδεναν απόλυτα με το περιβάλλον.
Καλλιεργεί επιμελώς τον μύθο της. Πολλά σημεία της αποτελούν αντικείμενο αμφισβήτησης, άλλα καταρρίπτονται άλλα επιβεβαιώνονται, δύο όμως παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Το σχήμα και το μέγεθος των χειλιών της είναι φυσικό η προιόν επεμβάσεων ( μέγα debate). To δεύτερο και σημαντικότερο η ποιότητα των φωνητικών χορδών της. Η ξεχωριστή, αισθησιακή, ατμοσφαιρική φωνή της είναι πραγματική ή αποτέλεσμα επεξεργασίας ‘’μηχανημάτων’. Ευκαιρία να το διαπιστώσουμε και να διαμορφώσουμε γνώμη στη συναυλία στο Terravibe. Έχει δημιουργήσει σχολή όσον αφορά τα video clips. Τα περισσότερα θεωρούνται και είναι mini κινηματογραφικά projects, με έμφαση στο concept, το mood, την ακολουθία των στίχων του τραγουδιού και των εικόνων, την τεχνική λήψεων. Ασχολείται επιμελώς με όλα , έχει λόγο για το τελικό αποτέλεσμα , συνεργάζεται με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του είδους ( Kinga Burza - ‘’ Music to watch boys to’’, Anthony Mandler - ‘’Ride’’), , ή όπως στην περίπτωση του ‘’Video Games’’, υπογράφει η ίδια τη σκηνοθεσία.