Αγαπημένη μου Lyda -Το βιβλίο του Αποστόλη Αρτινού μάς άνοιξε την όρεξη για διάβασμα

Δύο αδελφές, η Μπεμπούλα και η Ροζαλίνδη (Lyda), αλληλογραφούν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’30, αμέσως μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που προκλήθηκε από το κραχ του 1929.

Τα περισσότερα από τα γράμματα στέλνονται από την Μπεμπούλα, η οποία είχε μόλις διοριστεί δασκάλα σε ένα χωριό της Ηπείρου, προς τη Ροζαλίνδη, που την ίδια περίοδο διέμενε στην Κέρκυρα.

Η χρεοκοπία της οικογένειας, η προσαρμογή στο νέο περιβάλλον, η αγωνία του βιοπορισμού, οι νεανικοί έρωτες, οι απανωτές διαψεύσεις είναι όλα όσα θέλει να μοιραστεί η πρωταγωνίστρια των επιστολών με τον πιο δικό της άνθρωπο. Τα πρόσωπα μέσα από τις λέξεις: Η Μπεμπούλα, η Lyda, ο Αντρέας, η μαμά.

Οι τόποι: Το χωριό της Ηπείρου, η Κέρκυρα, η Αθήνα. Τα ρήματα που ιχνογραφούν τη λαχτάρα και τη θλίψη: «Σε φιλώ», «Γράψε μου», «Περιμένω». Μέσα από επιστολές κι ένα τετράδιο σημειώσεων, και με εφόδιο την ευαισθησία ενός αναγνώστη, ο Αποστόλης Αρτινός αναδεικνύει σε ύψιστη χειρονομία το να απευθύνεσαι σε κάποιον και διασώζει την εικόνα μιας ζωής που κινδύνευσε να βυθιστεί στη λήθη.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα του βιβλίου

Αγαπημένη μου Lyda,

Βρίσκομαι και πάλι στο Τουρκοπάλουκο. Τι να γίνει; Ό,τι κι αν λέω, ό,τι κι αν κάνω, δεν βγαίνει τίποτε. Σωτηρία για μένα θα ’ναι μόνον ο θάνατος. Τίποτε άλλο.

Ω ναι, αδελφούλα μου, πολλές φορές ίσως να το ’χω πει και να μην το ’χω κάνει. Να δώσω ένα τέλος σ’ αυτό το καθημερινό μου μαρτύριο εδώ πέρα, μονάχα εγώ έπρεπε να είχα τη δύναμη. Όποιος δεν με πιστεύει ας έρθει εδώ στο Τουρκοπάλουκο, να ’ρθει να με βρει, εδώ που δεν έχω χρήματα για να πάρω ούτε δυο αυγά. Ναι, ναι, Lyda μου. Το γράμμα αυτό μην το διαβάσεις στη Μαμά, ούτε σε κανέναν άλλον. Σχίσ’ το, πέταξέ το μακριά, αλλά να μην το διαβάσει κανείς. Μιας και κανείς πια δεν μπορεί να μου κάνει και τίποτε. Ακούς;
Παύω να σου γράφω, τα δάκρυά βουρκώνουν τα μάτια μου, και δεν βλέπω μπροστά μου.

Γεια σου καλή μου αδελφούλα,
Μπεμπούλα

Υγ.
Δεκαπέντε δραχμές που μου έμειναν αγόρασα γραμματόσημα για να σας γράψω. Κάτι άλλα που μου έμειναν σας τα ’στειλα, συμπαθάτε με αν δεν σας έστειλα περισσότερα αυτή τη φορά, αυτά είχα μονάχα. Τον Σεπτέμβριο τον πήρα όλον, θα ζήσω αυτόν τον μήνα με ό,τι έχω προμηθευτεί. Πήρα τρία κουτιά γάλα και, με τη δύναμη του Θεού, ελπίζω να κρατήσουν.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Αποστόλης Αρτινός είναι συγγραφέας και επιμελητής εκθέσεων σύγχρονης τέχνης. Γεννήθηκε στην Άμφισσα το 1966. Το 1992 σπουδάζει στην Αθήνα δημοσιογραφία και επικοινωνία. Έχει συνεργαστεί με τις εφημερίδες Καθημερινή, Ελευθεροτυπία και Αυγή δημοσιεύοντας κυρίως κριτικές βιβλίων. Κυκλοφορούν τα παρακάτω βιβλία του: Βίος ιδεόληπτος (Σμίλη, 1998), Τα γράμματα της Ντόρας (Σμίλη, 2011), Η ετεροτοπία της καλύβας (Σμίλη, 2014) και Το συμβάν Lacan (Επέκεινα, 2014), Στην άλλη όχθη της μέρας (Bibliotheque, 2015), Η φυσική μοναξιά των λέξεων (Σμίλη, 2017) και Αγαπημένη μου Lyda (Κριτική, 2017). Έχει επιμεληθεί επίσης τον συλλογικό τόμο Η ελάχιστη δομή (Κριτική, 2014). Κείμενά του δημοσιεύει και στο προσωπικό του ιστολόγιο Λεξήματα (www.leximata.blogspot.gr).