Γιατί όλες οι γυναίκες τρελαίνονται και ταυτίζονται με την Μπρίτζετ Τζόουνς

Δεκαπέντε χρόνια πέρασαν από τότε που «Το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» βγήκε στις αίθουσες και κέρδισε τους θεατές. Σήμερα η Μπρίτζετ, που ενσαρκώνει η Ρενέ Ζελβέγκερ, ίσως στον πιο πετυχημένο ρόλο της καριέρας της, επιστρέφει δυναμικά, και αυτή τη φορά θα γίνει και μαμά.

Η Αμερικανίδα σταρ προκειμένου να ερμηνεύσει την αδέξια, αλλά τόσο χαριτωμένη Αγγλίδα δημοσιογράφο πήρε κιλά, ασκήθηκε στην προφορά και ταξίδεψε στο Λονδίνο, όπου κατάφερε να περάσει ινκόγκνιτο ακόμα και στο μετρό, προκειμένου να καταλάβει πώς ζει η ηρωίδα της. Και φαίνεται πως τα κατάφερε πολύ καλά.

Βασισμένες στο βιβλίο της Έλεν Φίλντινγκ, οι ταινίες μας συστήνουν μια αξιαγάπητη περσόνα, που έγινε το απόλυτο ίνδαλμα της γενιάς της. Ο λόγος είναι πολύ απλός: H Μπρίτζετ δεν είναι τέλεια, όπως όλοι μας δηλαδή. Ζει την καθημερινότητα, δεν έχει καμία φοβερή τραγωδία να επιδείξει, όμως όλα αυτά τα μικρά που της συμβαίνουν εκείνη τα βιώνει στο έπακρον. Κάνει σχέσεις, έχει προβλήματα με αυτές, ευθύνεται για πολλά από αυτά, στη δουλειά έχει καλές και κακές στιγμές, ενώ μας έμαθε ότι μια γυναίκα ακόμα και με πιτζάμες μπορεί να είναι σέξι. Στην τρίτη ταινία, εμφανίζεται πιο ώριμη κι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα της πλεονεκτήματα, γιατί εξελίσσεται, δεν μένει στάσιμη. Μπορεί να έχει μεγαλώσει, ίσως έχει χάσει κάτι από την αφέλεια της νιότης της, αλλά παραμένει πάντα το κορίτσι που όλοι θα θέλαμε να έχουμε φίλη.

Συνήθως οι κινηματογραφικοί ήρωες είναι ακραίοι, η Μπρίτζετ πάλι όχι. Είναι ένας κανονικός άνθρωπος που της συμβαίνουν ακραία πράγματα. Όμως αυτή η γλυκούλα Βρετανίδα έχει κάτι ξεχωριστό: Aντιμετωπίζει τις δυσκολίες τη ζωής με χιούμορ, πράγμα που δεν κάνουμε όλοι, αλλά πολύ θα θέλαμε. Η στάση της είναι άποψη: «Μην παίρνετε τα πάντα τόσο σοβαρά, γιατί δεν είναι». Τα βάζει με τον συντηρητικό περίγυρο της, όχι ηρωικά κι επαναστατικά, απλώς διεκδικεί το δικαίωμα να ζει όπως νιώθει. Και τα καταφέρνει. Η οικογένειά της και οι φίλοι της μαθαίνουν να την αγαπούν, γι’ αυτό που είναι. Ποιος δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση της;

Βέβαια έχει πολλές κακές συνήθειες, αλλά προσπαθεί να της αποβάλλει. Τα λίγα κιλά παραπάνω που έχει δεν την κάνουν απωθητική, αντίθετα προσθέτουν στη γοητεία της. Αν και απεγνωσμένα κάνει δίαιτα, όπως οι περισσότερες γυναίκες σε αυτό τον κόσμο, τελικά αποδέχεται τον εαυτό της. Πάντως στο τρίτο μέρος, η Ζελβέγκερ θα εμφανιστεί κατά τι πιο αδύνατη, μιας και οι παραγωγοί θέλουν την Μπρίτζετ να ωριμάζει και να επιτυγχάνει κάποιους από τους στόχους της.

Δεν είναι ορκισμένη φεμινίστρια, αλλά παραμένει εργένισσα στα 42. Δεν προσπαθεί να κρύψει τη ηλικία της, αν και πολλές φορές αισθάνεται ότι παραμεγάλωσε. Κάποιες φορές την παίρνει από κάτω και φοβάται πως θα πεθάνει μόνη της. Όμως προτιμάει να μείνει σπίτι τη μέρα των γενεθλίων της και να μιζεριάζει, παρά να συμβιβαστεί. Άλλωστε, η Μπρίτζετ πάντα βρίσκει τρόπο να περνάει καλά. Και όχι, δεν είναι γεροντοκόρη, αν και συχνά αποκαλεί έτσι τον εαυτό της, απλώς έτυχε να είναι ελεύθερη και μπορεί να το απολαύσει.

Ένα από τα μεγάλα της ατού είναι οι γκάφες της. Έρχεται συχνά σε δύσκολη θέση με αυτά που κάνει, κοκκινίζει από ντροπή, αλλά ξέρει ότι δεν μπορεί πάντα να τα κάνει όλα σωστά και προχωράει χαμογελώντας. Σε όλους μας δεν έχει συμβεί; Να τα κάνουμε κυριολεκτικά θάλασσα, μετά να κλαίμε μια εβδομάδα και να θέλουμε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί; Ε, λοιπόν εκεί που είμαστε έτοιμοι να κλειδαμπαρωθούμε στους τέσσερις τοίχους και να μην βγούμε έξω μέχρι να μας ξεχάσει ο κόσμος όλος, έρχεται η Μπρίτζετ και απενοχοποιεί το λάθος.

Πάντως με τους άντρες έχει τον τρόπο της. Βρίσκει την αγάπη στο πρόσωπο του κύριου Ντάρσυ ( Κόλιν Φερθ), που θυμίζει τον ομώνυμο ήρωα της Τζέιν Όστιν. Είναι ένας άνδρας σύγχρονος, έξυπνος και δυναμικός, αλλά έχει κι εκείνο το παλιό στιλ που μάλλον θυμίζει τον μπαμπά μας. Και κυρίως την αγαπάει πολύ, όπως είναι. Δεν θέλει να την αλλάξει!

Στην τρίτη ταινία, η αγαπημένη μας ηρωίδα θα αποκτήσει μωρό κι έτσι θα συμπληρώσει την ήδη αξιολάτρευτη εικόνα της. Στο βιβλίο, ο κύριος Ντάρσυ έχει πεθάνει, αλλά αυτό δεν θα συμβεί στην κινηματογραφική εκδοχή, γιατί πώς αλλιώς θα έπαιζε ο Κόλιν Φερθ; Με την Μπρίτζετ πλέον έχουν χωρίσει, γιατί καμία σχέση δεν είναι παράδεισος. Εκείνη γνωρίζει κάποιον άλλον. Μέχρι που μένει έγκυος. Έχει όμως συνευρεθεί ερωτικά και με τους δύο σε κοντινό διάστημα. Αποτέλεσμα: δεν ξέρει ποιος είναι ο πατέρας. Βρίσκεται λοιπόν και πάλι μπλεγμένη, κουβαλώντας όλες τις ενοχές που θα είχε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος στη θέση της. Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι αντιμετωπίζει την μητρότητα με ανάμεικτα συναισθήματα.

Φοβάται, πανικοβάλλεται, συγκινείται με το υπερηχογράφημα, προσπαθεί να εξασφαλίσει έναν πατερά για το παιδί της, αλλά τελικά επειδή είναι η Μπρίτζετ λέει την αλήθεια κι ας τα χάσει όλα. Ω του θαύματος, οι υποψήφιοι μπαμπάδες δέχονται την κατάσταση ως έχει και είναι συνέχεια δίπλα της. Γιατί η Μπρίτζετ δεν είναι μια γυναίκα που κινείται με γνώμονα το συμφέρον της. Είναι τίμια, γενναία και ξέρει να αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Σε αυτό το σημείο, ακόμα και οι δύσκολοι της βγάζουν το καπέλο.

Το καλύτερο όμως στις ταινίες είναι πως έχουν happy end. Τι κι αν κάποιοι τα θεωρούν ντεμοντέ; Η Μπρίτζετ μάς τα προσφέρει μας απλόχερα. Ναι, τι κακό υπάρχει σε αυτό; Αν η ζωή είναι ένας δύσκολος δρόμος, πάντα μπορούμε τελικά να χαμογελάμε και -γιατί όχι;- να βρούμε την ευτυχία. Ή έστω κάποιες στιγμές της.