Η Μάνια Παπαδημητρίου εκδίδει σε βιβλίο ό,τι σώθηκε από το προσωπικό ημερολόγιο του παππού της, του υπολοχαγού Γεράσιμου Γεννατά, που εξιστορεί τη γνωριμία του με τη Γεθσημανή, τη Μανίτσα του, στη Σμύρνη, το 1920.
H πολιορκία και η κατάκτηση της καρδιάς της της αγαπημένη του συνδυάεζεται παράλληλα με τις επιχειρήσεις στα μέτωπα του πολέμου. Άλλωστε, η Μικρασιατική εκστρατεία, εκτός από τις μάχες και την καταστροφή που επακολούθησε, είχε και απροσδόκητες παράπλευρες ωφέλειες: άνθρωποι που έσμιξαν, ερωτεύτηκαν και άφησαν απογόνους , οι οποίοι τιμούν τη μνήμη τους.
Αυτό το «ημερολόγιο έρωτος», όπως το αποκαλείη Μάνια Παπαδημητρίου, διανθίζεται με εκτενή αποσπάσματα από το στρατιωτικό του ημερολόγιο και άλλα τεκμήρια, καθώς και με δικά της σχόλια, αναμνήσεις και πρόσθετες πληροφορίες για τη μεταγενέστερη διαδρομή της οικογένειας, τους καημούς και τα τραύματα που τη σφράγισαν.
Γράφει η Μάνια Παπαδημητρίου για το βιβλίο "Σμύρνη...Μανίτσα μου"
Ο καθένας όμως απ’ αυτούς που συμμετείχαν, είχε τη δική του προσωπική ιστορία, τον προσωπικό κρυφό καημό. Έτσι συνέβαινε και με τον παππού, για την καρδιά του οποίου δεν θα ξέραμε τίποτα, αν δεν είχε αφήσει αυτά τα δύο ημερολόγια, που θέλω να σας παρουσιάσω. Εκεί μέσα περίμενα να βρω την Ιστορία της πατρίδας, όμως βρήκα τελικά την ιστορία της καρδιάς του. Πώς γίνεται κάποιος να πολεμάει και να ερωτεύεται ταυτόχρονα; Πώς γίνεται η ζωή να νικάει τη φρίκη του πολέμου και της ήττας, έτσι που τελικά να καταλήγει κάποιος να σκεφτεί: αν δεν είχε υπάρξει αυτή η εκστρατεία, πολλοί από εμάς δεν θα είχαμε καν γεννηθεί...
